O día 24 de outubro de 2008 nace en Pontedeume a asociacion Ardóbriga como resultado das inquedanzas dun grupo de persoas conscentes do risco de desaparición dun patrimonio cultural que nos foi legado polas xeracións pasadas e do que a sociedade actual semella non ser quen de transmitir para uso e disfrute das vindeiras.



Os membros de Ardóbriga vivimos, traballamos e sentimos no territorio que hóxe ocupan os concellos de Miño e Pontedeume. Estes dous municipios manteñen unha estreita relación topolóxica dende tempos remotos, manifesta no antigo arciprestádego de Pruzos, no espectacular xacemento do castro de Castrelo polo medio do cal atravesa a divisoria entre ámbolos dous concellos e onde se xuntan catro límites parroquiais, ou no extenso eido de influencia do santuario do monte de Breamo, de probables orixes precristiás.



Un paseo polo casco vello de Pontedeume pode facer caer na depresión ao espírito máis insensible, o abandono e a ruina están matando un patrimonio histórico e arquitectónico que nos pertence a todos. Unha visita aos nosos xacementos arqueolóxicos, que os hai, deixa ver vertedeiros clandestinos e pistas de motocrós ilegais. Unha ollada ao nomenclator oficial do concello estarrecerá a calquera que coñeza os nomes de lugar do seu contorno.



Ante esta situación decidimos organizarmonos como asociación legalmente constituída, sendo os nosos obxectivos a protección do patrimonio cultural en xeral, a salvagarda dos xacementos arqueolóxicos e a conservación do patrimonio toponímico.



Ardóbriga nace coa vocación de formar unha masa social de orixe diversa pero con un interés común pola protección, o estudio e a valoración dun patrimonio que por local non é menos da humanidade, que é de todos nós, dos de acó e dos de acolá, dos nosos antepasados e dos nosos fillos, e mesmo dos que non se interesan por el.




viernes, 24 de julio de 2015

REQUIEM POLO TEIXO DE PONTEDEUME


A semana pasada saltaba ás páxinas da prensa galega a noticia que daba por definitivamente morto o chamado Teixo de Pontedeume ou Teixo dos Tenreiro, por pertencer orixinariamente á finca A Fábrica que os herdeiros desta familia posúen no lugar de Esteiro.






Sorprendeunos en principio o súpeto interese amosado polos medios de comunicación polo que era a crónica dunha morte anunciada. Non facía falta ser experto en Botánica para percibir as evidentes sinais de agonía con que o teixo, catalogado como árbore senlleira, non deixaba de avisar do seu (inevitable?) destino. Así pois, a noticia foi realmente a certificación de defunción outorgada polos e especialistas da Estación Fitopatolóxica de Areeiro.

Dende Ardóbriga levamos anos denunciando a desidia e a neglixencia que presiden as políticas de conservación do patrimonio, tanto da Xunta como do Concello. Un desastre patrimonial de semellante envergadura non se produce dun día para outro e a perda irreparable dun ben catalogado como este non tería lugar sen a neglixencia das autoridades legalmente responsables da súa conservación. Por parte do Concello, as últimas eleccións locais puxeron ao anterior equipo de goberno (coñecedorda situación da árboreno lugar que lle correspondía, pero veremos se a nova corporación cumpre coas súas obrigas ou se permite que continúe o esmorecemento do casco vello da vila de Pontedeume e o deterioro do seu patrimonio arqueolóxico, por de pronto tomou a iniciativa de solicitar o estudo que certificou a irreversible situación da árbore, e iso é loable. Pero a historia de Pontedeume está chea de desastres desta categoría, e na súas mans está a responsabilidade de deixar continuar esta desfeita ou de artellar políticas que poñan en valor o pouco que queda do patrimonio local.




Por parte da Xunta de Galicia, non podemos por menos que esixir o cese e/ou a dimisión dos responsables da conservación do Patrimonio galego pola súa manifesta incompetencia. Nun país normal este asunto sería un escándalo que faría rodar cabezas, aquí non é máis que unha pequena noticia local de verán sen máis transcendencia, pero algo está a cambiar e a indignación cidadá que o maltrato ao patrimonio xera queda patente a través da acción en asociacións como Ardóbriga.