A segunda xornada do Outono Ártabro tivo lugar tamén no Centro de Maiores de Pontedeume e correu a cargo de Pitusa Lomba Fernández baixo o título O Centro Arqueolóxico da Barbanza e castros de Neixón (Boiro): Unha experiencia de posta en valor do Patrimonio.
A ponente desta ocasión, Pitusa Lomba, é unha experimentada profesional como xestora de varias asociacións culturais, sociais e empresariais, monitora de animación e tempo libre en diferentes entidades así como programadora, coordinadora e profesora de proxectos sociais e educativos pioneiros. Veu compartir con nós a súa experiencia como Xestora do Centro Arqueolóxico da Barbanza, que dirixe dende o ano 2001.
As vicisitudes que pasou este centro foron moitas, dende os flagrantes erros de deseño arquitectónico que dificultaban a creación dun espacio expositivo eficiente e obrigaron a reconvertir un garaxe en aula para cursos e obradoiros ou os diferentes cambios nos gobernos municipal e autonómico que dificultaron enormemente a xestión dos recursos humanos e económicos e obrigaron á xestora a bregar con situacións de discontinuidade no ritmo de traballo e no cumprimento de obextivos, sempre condicionados polo balance de resultados expresado no número de visitantes.
Por outro lado, as características do Centro, que non se limita ao edificio, se non que abrangue dous castros, dificulta notablemente a xestión. A limpeza dos terreos, o mantemento dos achados arqueolóxicos e dos paneis informativos ou as visitas guiadas son algúns dos problemas a resolver en circunstancias as veces precarias e con máis vontade que recursos.
O Patrimonio Cultural como activo económico e social non está aínda suficientemente consolidado na nosa sociedade e menos na clase política, moitas veces de mentalidade curtopracista cando non decididamente descrutivas sen reparos en aras dun malentendido progreso. Por outra parte, tamén é certo que non resulta doado de explicar ante a sociedade unhas inversións moitas veces pouco visibles ou de moi escasa repercusión directa na cidadanía cando, se cadra, non son quen de resolver os servicios mínimos que unha administración ten que prestar. Ademáis, na actual coxuntura de crise, a redución de recursos xúntase coa excusa fácil para o desvío de partidas económicas cara cuestións políticamente máis rendibles.
Para o recordo queda a anécdota de que, xa rematada a charla de Pitusa Lomba, a ponente e os asistentes ao acto quedamos pechados no local do centro de Maiores. Os responsabeis das chaves marcharon sen avisar trincando ata a persiana metálica e sen comprobar que non quedara xente dentro. Por fortuna, e grazas á telefonía móbil, o feito quedou nun pequeno susto sen máis trascendencia que a propia constatación do cativo interés que o concello de Pontedeume presta á valoración do Patrimonio.
Non deixedes de visitar a páxina web:
http://www.centroarqueoloxicodobarbanza.org/
A ponente desta ocasión, Pitusa Lomba, é unha experimentada profesional como xestora de varias asociacións culturais, sociais e empresariais, monitora de animación e tempo libre en diferentes entidades así como programadora, coordinadora e profesora de proxectos sociais e educativos pioneiros. Veu compartir con nós a súa experiencia como Xestora do Centro Arqueolóxico da Barbanza, que dirixe dende o ano 2001.
As vicisitudes que pasou este centro foron moitas, dende os flagrantes erros de deseño arquitectónico que dificultaban a creación dun espacio expositivo eficiente e obrigaron a reconvertir un garaxe en aula para cursos e obradoiros ou os diferentes cambios nos gobernos municipal e autonómico que dificultaron enormemente a xestión dos recursos humanos e económicos e obrigaron á xestora a bregar con situacións de discontinuidade no ritmo de traballo e no cumprimento de obextivos, sempre condicionados polo balance de resultados expresado no número de visitantes.
Por outro lado, as características do Centro, que non se limita ao edificio, se non que abrangue dous castros, dificulta notablemente a xestión. A limpeza dos terreos, o mantemento dos achados arqueolóxicos e dos paneis informativos ou as visitas guiadas son algúns dos problemas a resolver en circunstancias as veces precarias e con máis vontade que recursos.
O Patrimonio Cultural como activo económico e social non está aínda suficientemente consolidado na nosa sociedade e menos na clase política, moitas veces de mentalidade curtopracista cando non decididamente descrutivas sen reparos en aras dun malentendido progreso. Por outra parte, tamén é certo que non resulta doado de explicar ante a sociedade unhas inversións moitas veces pouco visibles ou de moi escasa repercusión directa na cidadanía cando, se cadra, non son quen de resolver os servicios mínimos que unha administración ten que prestar. Ademáis, na actual coxuntura de crise, a redución de recursos xúntase coa excusa fácil para o desvío de partidas económicas cara cuestións políticamente máis rendibles.
Para o recordo queda a anécdota de que, xa rematada a charla de Pitusa Lomba, a ponente e os asistentes ao acto quedamos pechados no local do centro de Maiores. Os responsabeis das chaves marcharon sen avisar trincando ata a persiana metálica e sen comprobar que non quedara xente dentro. Por fortuna, e grazas á telefonía móbil, o feito quedou nun pequeno susto sen máis trascendencia que a propia constatación do cativo interés que o concello de Pontedeume presta á valoración do Patrimonio.
Non deixedes de visitar a páxina web:
http://www.centroarqueoloxicodobarbanza.org/
No hay comentarios:
Publicar un comentario