O día 24 de outubro de 2008 nace en Pontedeume a asociacion Ardóbriga como resultado das inquedanzas dun grupo de persoas conscentes do risco de desaparición dun patrimonio cultural que nos foi legado polas xeracións pasadas e do que a sociedade actual semella non ser quen de transmitir para uso e disfrute das vindeiras.



Os membros de Ardóbriga vivimos, traballamos e sentimos no territorio que hóxe ocupan os concellos de Miño e Pontedeume. Estes dous municipios manteñen unha estreita relación topolóxica dende tempos remotos, manifesta no antigo arciprestádego de Pruzos, no espectacular xacemento do castro de Castrelo polo medio do cal atravesa a divisoria entre ámbolos dous concellos e onde se xuntan catro límites parroquiais, ou no extenso eido de influencia do santuario do monte de Breamo, de probables orixes precristiás.



Un paseo polo casco vello de Pontedeume pode facer caer na depresión ao espírito máis insensible, o abandono e a ruina están matando un patrimonio histórico e arquitectónico que nos pertence a todos. Unha visita aos nosos xacementos arqueolóxicos, que os hai, deixa ver vertedeiros clandestinos e pistas de motocrós ilegais. Unha ollada ao nomenclator oficial do concello estarrecerá a calquera que coñeza os nomes de lugar do seu contorno.



Ante esta situación decidimos organizarmonos como asociación legalmente constituída, sendo os nosos obxectivos a protección do patrimonio cultural en xeral, a salvagarda dos xacementos arqueolóxicos e a conservación do patrimonio toponímico.



Ardóbriga nace coa vocación de formar unha masa social de orixe diversa pero con un interés común pola protección, o estudio e a valoración dun patrimonio que por local non é menos da humanidade, que é de todos nós, dos de acó e dos de acolá, dos nosos antepasados e dos nosos fillos, e mesmo dos que non se interesan por el.




miércoles, 18 de abril de 2012

PRIMEIRA CAMPAÑA ARQUEOLÓXICA DE ARDÓBRIGA (2ª entrega)



O obxectivo da presente campaña era localizar os restos da primitiva igrexa parroquial de Santiago de Boebre e afondar ata o nivel de ocupación castrexo e tratar de documentar arqueolóxicamente a hipótese do director da intervención, de que estaríamos nun castro da 1º Idade do Ferro que sería abandonado nalgún momento no que se fundaría o cercano castro de Centroña-Perbes, de características propias da 2ª Idade do Ferro. Un posible uso ritual do castro da Insua conservaríase ao longo deste período e favorecería unha utilidade funeraria, como cidade dos antepasados, que daría servicio a poboación romana da zona testada arqueolóxicamente polos achados da vila romana de Centroña e de Sopazos.
Unha vez obtidos os preceptivos permisos iniciamos o desbroce do terreo, no transcurso do cal xa apareceron numerosos restos de tella en superficie, e posteriormente a escavación de dúas catas de sondaxe na finca onde apareceran as lápidas nos anos 80. A primeira (Sector 1) iniciouse no valo leste penetrando en dirección oeste na finca, e a segunda (Sector 2) nos terreos centrais da mesma e seguindo a mesma orientación.
No Sector 1 axiña comezaron a aparecer restos de derrube de cachote de esquisto mesturados con anacos de tella, algún fragmento de tégula romana e de cerámica. Pero axiña, tamén, detivemos os traballos polo que saíu na outra cata.
No Sector 2, e nada máis sacar o terrón, quedou ao descuberto unha pedra de cantería de granito cunha cruz de Malta inscrita nunha circunferencia toscamente tallada en baixo relevo. Este achado obrigounos a ampliar a cata do Sector 2 nunha área de 2x2 m. na súa parte nororiental. A pedra, que en principio semellaba ser outra lápida, estaba aliñada con fragmentos de cantería moi alterados pero que non constituían enterramento algún. Ao norte desta liña de pedras atopamos moitos restos óseos humanos revoltos e mesturados con entullo, anacos de tella, terra e algunha doa de rosario polo medio. Ao parecer topamos co osario do cemiterio da antiga parroquia de Santiago de Boebre.
Pedimos axuda ao Concello de Pontedeume para retirar a pedra achada e máis as outras que apareceran nos anos 80 e que estaban depositadas na casa da propietaria da finca. Proporcionáronnos un camión con pluma no que trasladamos as pezas ata os xardíns da Casa da Cultura de Pontedeume, onde quedaron en depósito provisional ata o seu estudo pormenorizado.

No hay comentarios:

Publicar un comentario