O día 24 de outubro de 2008 nace en Pontedeume a asociacion Ardóbriga como resultado das inquedanzas dun grupo de persoas conscentes do risco de desaparición dun patrimonio cultural que nos foi legado polas xeracións pasadas e do que a sociedade actual semella non ser quen de transmitir para uso e disfrute das vindeiras.



Os membros de Ardóbriga vivimos, traballamos e sentimos no territorio que hóxe ocupan os concellos de Miño e Pontedeume. Estes dous municipios manteñen unha estreita relación topolóxica dende tempos remotos, manifesta no antigo arciprestádego de Pruzos, no espectacular xacemento do castro de Castrelo polo medio do cal atravesa a divisoria entre ámbolos dous concellos e onde se xuntan catro límites parroquiais, ou no extenso eido de influencia do santuario do monte de Breamo, de probables orixes precristiás.



Un paseo polo casco vello de Pontedeume pode facer caer na depresión ao espírito máis insensible, o abandono e a ruina están matando un patrimonio histórico e arquitectónico que nos pertence a todos. Unha visita aos nosos xacementos arqueolóxicos, que os hai, deixa ver vertedeiros clandestinos e pistas de motocrós ilegais. Unha ollada ao nomenclator oficial do concello estarrecerá a calquera que coñeza os nomes de lugar do seu contorno.



Ante esta situación decidimos organizarmonos como asociación legalmente constituída, sendo os nosos obxectivos a protección do patrimonio cultural en xeral, a salvagarda dos xacementos arqueolóxicos e a conservación do patrimonio toponímico.



Ardóbriga nace coa vocación de formar unha masa social de orixe diversa pero con un interés común pola protección, o estudio e a valoración dun patrimonio que por local non é menos da humanidade, que é de todos nós, dos de acó e dos de acolá, dos nosos antepasados e dos nosos fillos, e mesmo dos que non se interesan por el.




viernes, 11 de enero de 2013

1912-2012 CENTENARIO DO TORQUES DE CENTROÑA


ENTREVISTA CON Dª ANA MARÍA LEIRA


 O pasado 24 de xullo un grupo de investigadores de Ardóbriga achegámonos á aldea de Castrelo, en Centroña, para manter unha entrevista con Dª Ana María Leira Fernández neta de Juan Leira Leira, o labrego que atopou o torques cando sachaba nas patacas no cercano lugar de A Casavella. O seu neto Moncho foi o que nos facilitou o contacto e nos amosou amablemente a leira (hoxe a monte) onde o seu visabó fixera o casual achado que estes días celebramos. Sorprendeunos comprobar que o lugar quedaba fora do recinto do castro, aínda que sí nas súas proximidades.

 Dª Ana María contounos moitas historias da súa familia, pero non poido informar da data exacta do acontecemento. O que sí quedou para a memoria familiar foi o que pagaron polo torques: "100 pesos deron por el", dixo. Normal que unha cifra tan elevada para unha familia humilde quedara para o redordo de varias xeracións.
Estado actual da leira de A Casavella
Publicado por en
Etiquetas:

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Suscribirse a: Enviar comentarios (Atom)